زنده ماندن در عصر سنگ دشوار می بود. علاوه بر برخورد با شکارچیان وحشی، آب‌وهوای نامساعد و تلاش مداوم برای به دست آوردن غذا، تهدید مرگبار مسمومیت ناشی از غذا، آب و حتی بوسیدن هم وجود داشت.

در مطالعه جدیدی، دانشمندان دانشگاه استکهلم و موزه تاریخ طبیعی سوئد، میکروب‌های بیماری‌زایی را بازدید کرده‌اند که در عصر سنگ در اسکاندیناوی در گردش بودند. آن‌ها این کار را با تجزیه‌وتحلیل میکروبیوم ۳۸ فرد انجام دادند که برخی از آن‌ها از جوامع شکارچی گردآورنده باستانی بودند و برخی به سکونتگاه‌های کشاورزی نوسنگی تعلق داشتند.

پژوهشگران درمجموع ۶۶۰ گونه میکروبی را شناسایی کردند. به‌گزارش آی‌اف‌ال ساینس، برخی از زیاد‌ترین آن‌ها باکتری‌های یرسینیا انتروکولیتیکا و سالمونلا انتریکا بودند که طبق معمول با مسمومیت غذایی ناشی از گوشت پخته‌نشده یا غذای آلوده به مدفوع ربط دارند.

امروزه مسمومیت غذایی زیاد تر به شکل بیماری مختصر‌زمان، هرچند ناخوشایند برداشت می‌بشود، اما هم چنان هر سال در ایالات متحده جان نزدیک به ۳۰۰۰ نفر را می‌گیرد. در عصر سنگ یعنی هزاران سال پیش از آنتی‌بیوتیک‌ها و پزشکی مدرن، مسمومیت غذایی مشکل سازتر می بود.

نورا برگفلد نویسنده مقاله از گروه جانورشناسی دانشگاه استکهلم در بیانیه ای او گفت: «مورد سالمونلا انتریکا مشخص می کند حالت چه مقدار دشوار بوده است. در گوری باستانی، دو فرد آلوده را اشکار کردیم که امکان پذیر دراثر ابتلا به این عفونت مرده باشند. امروزه درمان سالمونلا انتریکا و دیگر بیماری‌های باکتریایی که در افراد اشکار کردیم، با آنتی‌بیوتیک‌ها ساده است، اما در آن زمان می‌توانست کشنده باشد.»

یکی دیگر از میکروب‌هایی که در مثالها زیاد می بود، نایسریا مننژیتیدیس، گونه باکتری مسئول بیماری مننگوکوک می بود. این باکتری در در حفره بینی و گلو نزدیک به ۱۰ درصد از مردم زندگی می کند و طبق معمول مشکلی تشکیل نمی‌کند. اگرچه می‌تواند برخی از افراد، همانند افرادی را که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، به شدت بیمار کند. نایسریا مننژیتیدیس ازطریق تماس نزدیک با افراد حامل باکتری منتقل بشود. زندگی در یک خانه همراه فرد آلوده و این چنین تماس مستقیم با ترشحات دهانی فرد آلوده برای مثال زمان بوسیدن در انتقال این عفونت نقش دارد.

یکی از افراد باستانی مورد مطالعه آلوده به باکتری یرسینیا پستیس یعنی باکتری عامل طاعون می بود. درحالی‌که امکان پذیر فکر کنید طاعون با اهمیت ترین خطر برای اسکاندیناوی‌های عصر سنگ بوده، پژوهشگران دریافتند بیماری‌های ناشی از غذا شایع‌تر و به گمان زیاد مشکل‌سازتر بودند.

مننگوکوک تنها بیماری سرایت‌پذیر از راه بوسیدن نبوده است که در دوران ماقبل‌تاریخ گریبانگیر مردم می‌شد. منبع های مکتوب نشان خواهند داد هزاران سال سپس در بین‌النهرین باستان، بوسیدن بخشی از زندگی اجتماعی و عملی از روی صمیمیت می بود. امروزه، در نتیجه‌ی این برخوردهای صمیمی ناظر ظهور ویروس‌ هرپس سیمپلکس ۱ هستیم؛ یعنی همان عامل بیماری‌زایی که جهت تبخال می‌بشود. اکنون، نزدیک به ۳٫۷ میلیارد نفر یا ۶۷ درصد از جمعیت جهان به آن مبتلا می باشند.

یافته‌های مطالعه در مجله‌ی Scientific Reports انتشار شده است.