نداشتن خواب کافی یکی از مصائب رایج عصر مدرن است. اگر همیشه به اندازه‌ای که دوست دارید نمی‌توانید بخوابید، احتمالا اخبار مربوط به مطالعه‌ای تازه مقداری شما را دلواپس کند. بر پایه یافته‌های این مطالعه، افرادی که کمتر از ۶ ساعت در شب می‌خوابند، در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار دارند. اکنون این سؤال نقل می‌بشود که چه نتیجه‌ای می‌توانیم از یافته‌های تازه بگیریم؟ به‌نظر می‌رسد رابطه‌ی بین خواب و دیابت پیچیده است.

محققان به‌تازگی داده‌های بیوبانک بریتانیا را که یک پایگاه داده‌ی بزرگ زیست‌پزشکی و منبعی جهانی برای تحقیقات بهداشتی و پزشکی است، تجزیه‌وتحلیل کردند. آن‌ها اطلاعات ۲۴۷٬۶۸۷ بزرگسالی را که حالت سلامتشان برای بیشتر از یک دهه جستوجو شده می بود، بازدید کردند.

محققان تصمیم داشتند تا علاوه‌بر فهمیدن ربط حاضر بین زمان‌ زمان خواب و دیابت نوع ۲، به این سؤال نیز جواب دهند که آیا رژیم غذایی سالم، اثرات افتخواب بر خطر ابتلا به دیابت را افت می‌دهد یا خیر.

در پژوهش تازه ابتدا از شرکت‌کنندگان پرسیده شد که چه مقدار در ۲۴ ساعت می‌خوابند. خواب بین ۷ تا ۸ ساعت به‌گفتن متوسط و معمولی درنظر گرفته شد. محققان زمان‌ خواب مختصر را به سه دسته تقسیم کردند: خفیف (۶ ساعت)، متوسط (پنج ساعت) و شدید (بین سه تا چهار ساعت). آن‌ها به تجزیه‌وتحلیل داده‌های مربوط به خواب در کنار اطلاعات مربوط به رژیم غذایی افراد پرداختند.

نزدیک به ۲٫۳ درصد از شرکت‌کنندگان در طول دوره‌ی پیگیری مبتلا به دیابت نوع ۲ تشخیص داده شدند. با وجود مرتبط‌بودن داشتن عادات تغذیه‌ای مناسب و افت خطر ابتلا به دیابت، افرادی که تغذیه‌ی سالمی داشتند، اما کمتر از ۶ ساعت در روز می‌خوابیدند، زیاد تر از افرادی که در طبقه‌بندی خواب طبیعی بودند، درمعرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار داشتند.

یکی از محدودیت‌های مطالعه این است که در آن رژیم غذایی سالم بر پایه تعداد قولهای میوه، سبزیجات، ماهی و گوشت قرمزی که فرد در طول روز یا در طول هفته مصرف می‌کند، تعریف شده است. از نظر دیگر در تعریف مذکور به این نوشته دقت نشده که چطور الگوهای غذایی همانند غذاخوردن با محدودیت وقتی یا رژیم غذایی مدیترانه‌ای امکان پذیر خطر ابتلا به دیابت را در بین افرادی که کمتر می‌خوابند تحول دهد.

از نظر دیگر اطلاعات مربوط به مقدار خواب و رژیم غذایی شرکت‌کنندگان در مطالعه تنها در زمان گزینش آن‌ها جمع‌آوری شد؛ درصورتی‌که امکان دارد این داده‌ها در طول مطالعه تحول کرده باشند. نویسندگان خود به وجود این چنین محدودیت‌هایی اذعان می‌کنند.

در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، بدن در برابر اثرات هورمونی به‌نام انسولین مقاوم می‌بشود و به‌آرامی ظرفیت تشکیل مقدار کافی از آن را در لوز‌المعده ازدست می‌دهد. انسولین هورمون زیاد مهمی است؛ چون با پشتیبانی به انتقال گلوکز (قند) به سلول‌های حاضر در سراسر بدن، مقدار آن را تنظیم می‌کند.

محققان تا این مدت به‌طور دقیق نمی‌دانند چرا افرادی که کمتر می‌خوابند امکان پذیر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار داشته باشند؛ اما تحقیقات قبل نشان داده‌اند که زیاد تر اوقات نشانگرهای التهابی و اسیدهای چرب آزاد در خون افراد کم‌خواب افزایش می‌یابد.

افزایش نشانگرهای التهابی و اسیدهای چرب آزاد در خون، حساسیت به انسولین را مختل می‌کند و به مقاومت به آن منجر می‌بشود. این چنین اتفاقی بدان معنی است که بدن برای منفعت گیری‌ی صحیح از انسولین به‌منظور تنظیم سطح گلوکز خون به مشکل برمی‌خورد و درنتیجه خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ افزایش می‌یابد.

افرادی که به اندازه‌ی کافی نمی‌خوابند و افرادی همانند کارگران شیفت که الگوهای خواب نامنظمی دارند، اختلالاتی را در ریتم طبیعی بدن که با نام «ریتم شبانه‌روزی» شناخته می‌بشود، توانایی می‌کنند. این نوشته می‌تواند در ترشح هورمون‌هایی همانند کورتیزول، گلوکاگون و هورمون‌های رشد اختلال تشکیل کند. این هورمون‌ها که به‌طور معمول سطح گلوکز خون را به‌خوبی متعادل نگه می‌دارند، درطول روز ترشح خواهد شد تا نیازهای درحال‌ تحول بدن را برای انرژی برآورده کنند.

اگر هورمون‌های تامین‌کننده‌ی انرژی بدن به‌خطر بیفتند، این اتفاق امکان پذیر توانایی بدن برای کنترل سطح گلوکز را درطول روز افت دهد. به گمان زیاد این عامل به‌همراه برخی عوامل دیگر در افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در افرادی که کمتر از ۶ ساعت در شبانه‌روز می‌خوابند نقش داشته باشند.