کد خبر: ۲۶۹۲۹۴

تاریخ انتشار کردن: جمعه ۳۰ شهریور ۱۴۰۳ – ۲۱:۴۳

به نقل از بهداشت نیوز هنگامی به قرآن نگاه می‌کنیم، آیاتی را می‌یابیم که به همراهی و همدلی برادران مسلمان پافشاری دارند. این مبانی که گسترش یابند و در بین مسلمانان ترویج اشکار کنند، می‌توانند به وحدت ما پشتیبانی کنند. چون همه ما به قرآن به گفتن کتاب مقدس آسمانی باور داریم و آن را به گفتن کتابی مصون از تحریف می‌پذیریم، این خود می‌تواند عاملی برای وحدت نظر مسلمانان باشد.

اگر شواهد قرآنی در عرصه وحدت مسلمانان وجود داشته باشد، به گمان زیادً اختلافات و نزاع‌ها افت می‌یابد. یادآوری این شواهد می‌تواند اثرگذار باشد. هنگامی که ما به گفتن شیعه و برادرم از اهل سنت با آیات قرآن و روایات پیامبر اکرم (ص) در این عرصه آشنا شویم، فهمید خواهیم شد که دغدغه پیامبر و ائمه معصومین حول محور وحدت و همگرایی است. مقصد ما این است که به مبانی قرآنی و روایی در عرصه تقریب بپردازیم.

بعضی اوقات اوقات، ما انسان‌ها، چه به طور فردی و چه جمعی، آن‌چنان در علایق و باورهای خود غرق می‌شویم که یا دنیای بیرون را نمی‌بینیم، یا آن را از دریچه باورهای خود مشاهده می‌کنیم. قرآن نیز به این نوشته اشاره دارد: «کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ».

قرآن کتاب وحدت است، به دو معنی: نخست این که قرآن کتاب توحید است و همه آیات قرآن به نوعی مرتبط با توحید می باشند، چه به طور مستقیم و چه غیرمستقیم، چون ما را به سوی خدای واحد دعوت می‌کند. این توحید سنگ بنای جامعه اسلامی است. اگر همه به خدای واحد باور داریم، باید در عمل نیز جامعه‌ای توحیدی راه اندازی دهیم.

کعبه نیز نماد همدلی و هم‌جهتی ماست؛ هم‌جهت به لحاظ فیزیکی، قلبی و دینی. قرآن در آیاتش خطاب به مؤمنان زبان واحدی دارد و از آن‌ها می‌خواهد که در کنار یکدیگر قرار گیرند. خداوند در این خطاب، جنبه یکپارچگی و وحدت مسلمانان را مورد پافشاری قرار می‌دهد و به نظر می‌رسد که قرآن اختلافات درونی را به رسمیت نمی‌شناسد. این نکات می‌توانند الهام‌قسمت ما در مسیر تقریب و همدلی باشند.

مسئله دوم این که قرآن به ما می‌گوید که در نزاع و جدال نباشید، چرا که این علتضعف و ناتوانی شما می‌بشود: «وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ» یادآوری می‌کند که هنگامی دچار اختلاف و نزاع شویم، نیروی‌مان تحلیل می‌رود و درجا می‌زنیم. این اصل عقلانی است که قرآن بر آن پافشاری دارد.

این چنین در آیه «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» به ما می‌گوید که باید به ریسمان الهی چنگ بزنیم و از تفرقه پرهیز کنیم. این گفتن، هم نشان‌دهنده وجوب و هم فوریت اتحاد ماست. قرآن یادآور می‌بشود که وقتی دشمن یکدیگر بودید و در یکدیگر وحدت نداشتید، اما وحی الهی شما را به هم پیوند داد و به برادری دعوت کرد. «فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا» یعنی شما برادر شدید. این پیوند ایمانی، شما را به هم متصل می‌کند.

آیه فرد دیگر نیز می‌فرماید: «یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا». این تنوع از نظر ظاهری و زبانی برای شناخت یکدیگر است، نه برای تفرقه. در واقع باید دقت داشت که اختلاف با تفرقه متفاوت است. ما برادر هستیم و نباید تفرقه‌ای در بین ما باشد، چون همه انها از یک پدر و مادر آفریده شده‌ایم. قرآن این مسئله را به کرات یادآوری می‌کند.

منبع: تسنیم