جیمز وب نخستین رصد خود را ۲۶ مارس انجام داد و چرخش این سیارک به دور خودش را که هر ۲۰ دقیقه یک‌بار تکمیل می‌شد، درطول بازه‌ای پنج ساعته جستوجو کرد. سپس دانشمندان با درنظرگرفتن فواصل و زوایای شناخته‌ی بین سیارک، خورشید و جیمز وب، روشنایی آن را به طول موج‌های فروسرخ میانی تبدیل کردند.

بر پایه داده‌ها، تیم پژوهشی تخمین زد که اندازه‌ی سیارک نزدیک به ۶۰ متر (تقریباً میانه‌ی بازه‌ی تخمینی ناسا) است. تحلیل گرمایی این چنین مشخص می کند که دمای آن پایین‌تر از حد معمول برای اجسام با این اندازه است که به گمان زیادً به سنگی‌تر بودن آن اشاره دارد.

با این که ۲۰۲۴ YR4 مقداری بزرگ‌تر و سخت‌تر از تصورات قبلی است، داده‌های جیمز وب قبول می‌کنند که هیچ تهدیدی برای زمین وجود ندارد. بااین‌حال، گمان ۳٫۸ درصدی برخورد با ماه در سال ۲۰۳۲ هم چنان برقرار است.

برخورد با ماه احتمالا ترسناک به‌نظر برسد، اما قمر ما هر ساله هزاران بار با شهاب‌سنگ‌های کوچک برخورد می‌کند و سطح مملو از دهانه‌ی آن گواهی بر تحمل برخوردهای بزرگ‌تر است. بااین‌حال، مشاهده‌ی برخورد سیارکی شناخته‌شده با مسیر اشکار به طور زنده، فرصتی بی‌سابقه برای پژوهشگران است.

آلن فیتزسیمونز، استاد فیزیک و ریاضی در دانشگاه کوئینز بلفاست بریتانیا که در مشاهدات تازه با جیمز وب شراکت نداشته است، به مجله‌ی نیوساینتیست او گفت: «آرزو می‌کنیم این سیارک به ماه برخورد کند! این اتفاقات هیچ تأثیری روی زمین ندارد، اما به ما امکان می‌دهد برای اولین بار راه اندازی یک دهانه قمری توسط سیارکی شناخته‌شده را مطالعه کنیم.»

دور دوم مشاهدات جیمز وب که برای ماه می برنامه‌ریزی شده است، به تخمین دقیق‌تر مدار سیارک و گمان برخورد آن با ماه، پشتیبانی خواهد کرد.