در آینده، به جای منفعت گیری از ایمپلنت‌های فلزی یا سرامیکی که امروزه برای جایگزینی دندان‌های از دست‌رفته به کار می‌روال، امکان پذیر از دندان‌هایی منفعت گیری بشود که در آزمایشگاه و با پشتیبانی فناوری‌های زیستی رشد داده شده‌اند.

گروهی از پژوهشگران کینگز کالج لندن بر پایه‌ی پژوهشی که اواخر سال قبل در مجله‌ی ACS Macro Letters انتشار شد، درحال گسترش‌ی راه حلهایی برای تشکیل دندان‌های جانشین و مواد پرکننده در آزمایشگاه با منفعت گیری از سلول‌های انسانی می باشند.

پوسیدگی دندان همیشه با ما انسان ها همراه بوده است، اما روش مهم درمان این مشکل، یعنی پاکسازی تکه پوسیده و پر کردن آن با مواد خاص در طول هزاران سال تحول اساسی نکرده و تقریباً به همان شکل سنتی باقی مانده است.

حداقل از ۱۳ هزار سال پیش، شواهدی وجود دارد که مشخص می کند انسان‌ها در دوران پارینه‌سنگی برای پرکردن دندان‌ها از موادی همانند قیر، الیاف گیاهی و حتی مو منفعت گیری می‌کردند تا این مواد به دیواره‌های داخلی دندان‌ها بچسبند و آن‌ها را ترمیم کنند

نزدیک به ۶۵۰۰ سال پیش، مردم در منطقه‌ای که امروز اسلوونی است، برای پر کردن دندان‌ها از موم زنبور عسل منفعت گیری می‌کردند. این چنین  پلینی بزرگ، دانشمند و نویسنده رومی، در کتاب تاریخ طبیعی به راه حلهای شبیهی برای درمان پوسیدگی دندان اشاره کرده است.

امروزه مواد پرکننده دندان از ترکیب چند ماده مصنوعی همانند آلیاژ، آمالگام و کامپوزیت‌های برپایه‌ی رزین ساخته خواهد شد. اما هر پرکننده‌ای که منفعت گیری بشود، هم چنان همان کار، یعنی پر کردن دندان را انجام می‌دهد و می‌تواند با مشکلاتی همراه باشد.