
[ad_1]
نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی سودو تکنولوژی
گزارشها مشخص می کند دانشجویان برای دور زدن سامانههای تشخیص نوشتار هوش مصنوعی در مقالات تولیدشده با چتباتها، عمداً غلطهای املایی داخل میکنند.
در گزارشی گسترده درمورد نحوه تغییرات سریع هوش مصنوعی در محیطهای آموزش عالی، دانشجویان به مجله نیویورک حرف هایاند که تقلب با منفعت گیری از این فناوری بهقدری متداول شده است که آنها به جستوجو راه حلهای خلاقانهای برای فرار از تشخیص آن می باشند.
در حالی که رایج است کاربران، چه دانشجویان و چه افراد دیگر، خروجی چتباتهای هوش مصنوعی همانند ChatGPT را ویرایش کنند، برخی عمداً غلطهای تایپی به متن اضافه میکنند تا نوشته زیاد تر همانند کار انسانی به نظر برسد.
برخی کاربران زرنگتر، به چتباتها دستور خواهند داد که سطح نوشتارشان را پایین بیاورند. برای مثال، در یک ویدئو در برنامه تیکتاک، دانشجویی فرمود که دوست دارد از چتباتها بخواهد بهگفتن یک دانشجوی سال اول که مقداری جاهل است مقالهای بنویسند تا از تشخیص هوش مصنوعی فرار کند.
ارسال خروجی خواستها از چتباتی به چتبات دیگر، درصد تشخیص آن توسط سیستمها را افت میدهد
اریک، دانشجوی سال دوم دانشگاه استنفورد، حرف های است که همکلاسیهایش در دستکاری این سیستمها زیاد ماهر شدهاند. او او گفت: «شما یک خواست در چتجیپیتی داخل میکنید، سپس خروجی را در یک سیستم هوش مصنوعی دیگر قرار میدهید و سپس آن را در یک سیستم دیگر مجدداً پردازش میکنید.» او افزود: «در این مرحله، اگر آن را در یک سیستم تشخیص هوش مصنوعی قرار دهید، درصد تشخیص هوش مصنوعی هر بار افت مییابد.»
طعنهآمیز است که دانشجویانی که این همه زحمت میکشند تا مقالات تولیدشده با هوش مصنوعی را انسانی نمود دهند، میتوانستند همان خلاقیت را صرف نوشتن مقاله بکنند.
استادان دلواپس می باشند که دانشجویان تا این حد انرژی برای تقلب با چتباتها صرف میکنند. «سام ویلیامز»، دستیار آموزشی در دانشگاه آیووا، او گفت: «دانشجویان از هوش مصنوعی منفعت گیری میکنند؛ چون راهکاری ساده است و به آنها امکان میدهد زمان کمتری را برای نوشتن مقالات صرف کنند.» او افزود: «من این را فهمیدن میکنم، چون من هم هنگامی دانشجو بودم از نوشتن مقالات بیزار بودم.»
زیاد تر بخوانید
ویلیامز او گفت پاییز قبل، در حالی که به تدریس یک کلاس عمومی در رابطه موسیقی و تغییرات اجتماعی پشتیبانی میکرد، از تفاوت در لحن و کیفیت بین تکلیف اول دانشجویان که مقالهای شخصی درمورد سلیقه موسیقایی خودشان می بود و تکلیف دوم که تحقیقی درمورد تاریخ «جاز نیو اورلئان» می بود، شوکه شد.
این مقالهها نه تنها لحن متغیری داشتند، بلکه تعداد بسیاری شامل اشتباهات فاحش تاریخی بودند، برای مثالً آوردن نام «الویس پریسلی»، که نه بخشی از صحنه موسیقی نیو اورلئان می بود و نه موسیقیدان جاز. ویلیامز یادآوری کرد: «من واقعاً به کلاسم گفتم: هی، لطفاً از هوش مصنوعی منفعت گیری نکنید. اما اگر قرار است تقلب کنید، باید به روشای هوشمندانه این کار را انجام دهید. نمیتوانید دقیقاً آنچه را که تشکیل میکند کپی کنید.»
به نظر میرسد دانشجویان این پیشنهاد را جدی گرفتهاند و ویلیامز، همانند همکارانش در سراسر سرزمین، دلواپس آن است که منفعت گیری دانشجویان از هوش مصنوعی هم چنان در حال گسترش باشد. این مدرس در دانشگاه آیووا او گفت: «هر زمان که دانشجویان با چالشی روبه رو خواهد شد، به جای این که از آن عبور و رشد کنند، به چیزی پناه میبرند که کار را برایشان زیاد آسانتر میکند.»
حالت جاری واقعاً روال دلواپسکنندهای است و به نظر میرسد فعلاً هیچ نشانهای از توقفش وجود ندارد.
دسته بندی مطالب
[ad_2]