خوشبختانه، پژوهشگران توانستند رصدهای بعدی را در طول‌موج‌هایی از اشعه ایکس تا امواج رادیویی انجام بدهند. دست‌کم دو رصدخانه ازجمله تلسکوپ فضایی هابل و آرایه‌ی زیاد بزرگ تلسکوپ‌های رادیویی (Very Large Array)، توانستند هم جرم درخشان‌شده (یعنی AT2024tvd) و هم نقطه‌ی درخشان در مرکز کهکشان را به‌صورت جداگانه مشاهده کنند؛ نقطه‌ای که به نظر می‌رسد همان سیاه‌چاله کلان‌جرم مرکز کهکشان باشد و روشنایی آن مشخص می کند که اکنون در حال بلعیدن ماده است.

همه رصدها قبول کردند که AT2024tvd یک اتفاقات اختلال کشندی است. برای مثال، برخلاف ابرنواختر که طبق معمول به‌مرور زمان سرد می‌بشود، دمای این اتفاقات در طول رصدها بالا باقی ماند. این چنین، پرتوهای ایکس پرانرژی در این اتفاقات کمتر از آن چیزی بودند که از یک ابرنواختر انتظار می‌رود. طیف فرابنفش آن نیز شبیه رویدادهای گسیختگی کشندی قبلی می بود و نشانه‌هایی از عناصری همانند کربن و نیتروژن داشت که نیازی به انفجار ابرنواختری برای شکل‌گیری ندارند.

اتفاقات یادشده، چهارمین اتفاقات گسیختگی کشندی است که تا بحال شناسایی شده و منشأ آن سیاه‌چاله‌ای است که در مرکز کهکشان قرار ندارد. این چنین نخستین رویدادی است که ابتدا در طول‌موج‌های مرئی شناسایی شده است.

کشف تازه دو سوال را نقل می‌کند: چرا دو سیاه‌چاله کلان‌جرم در اینجا وجود دارند و چرا یکی از آن‌ها در مرکز کهکشان نیست؟ جواب به سوال اول نسبتاً ساده است. به نظر می‌رسد که کهکشان‌های بزرگ حاصل ادغام کهکشان‌های کوچک‌تر می باشند؛ به عبارتی، با ترکیب چند کهکشان کوچک ساخته خواهد شد. هرکدام از این کهکشان‌های کوچک، سیاه‌چاله مخصوص خود را دارند که داخل فرایند ادغام می‌بشود. در زیاد تر موارد، این سیاه‌چاله‌های تازه‌داخل در نهایت به مرکز کهکشان تازه منتقل شده و با سیاه‌چاله مرکزی ادغام خواهد شد.

اما به عباراتی که منفعت گیری شد دقت کنید: «در زیاد تر موارد» و «در نهایت». حتی در مواردی که ادغام کهکشان‌ها رخ می‌دهد، این فرایند زیاد کند است و امکان پذیر میلیون‌ها یا حتی میلیاردها سال طول بکشد. در نتیجه، یک کهکشان بزرگ امکان پذیر تا ۱۰۰ سیاه‌چاله زیاد بزرگِ سرگردان داشته باشد که نزدیک به ۱۰ عدد از آن‌ها جرمی بیشتر از یک میلیون برابر خورشید دارند. از نظر دیگر کهکشان میزبان AT2024tvd زیاد بزرگ است.

یکی از پیامدهای وجود سیاه‌چاله‌های سرگردان این است که همه‌ی آن‌ها در نهایت با سیاه‌چاله مرکزی ادغام نمی‌شوند. اگر دو سیاه‌چاله به‌طور هم‌زمان به سیاه‌چاله مرکزی نزدیک شوند، برهم‌کنش‌های گرانشی امکان پذیر کوچک‌ترین سیاه‌چاله را با سرعتی تقریباً معادل شدت فرار از کهکشان بیرون بیندازد. در نتیجه، این سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم امکان پذیر برای میلیون‌ها سال در فاصله‌ای دور از مرکز کهکشان باقی بمانند.

مسئله‌ی قابل‌دقت این است که همه‌ی کهکشان‌هایی که در آن‌ها اتفاقات اختلال کشندی خارج از مرکز دیده شده، زیاد بزرگ می باشند مقاله‌ای که AT2024tvd را توصیف می‌کند، این نوشته را اتفاقی نمی‌داند: کهکشان‌های بزرگ‌تر به‌معنی ادغام‌های زیاد تر در قبل و در نتیجه، تعداد بیشتری سیاه‌چاله کلان‌جرمِ سرگردان درون آن‌‌ها می باشند.

این چنین در مقاله آمده که به گمان زیادً تنها رویدادهای اختلال جزر و مدی که می‌توانیم در کهکشان‌های بزرگ ببینیم، آن‌هایی می باشند که خارج از مرکز رخ خواهند داد. دلیلش هم این است که کهکشان‌های بزرگ‌تر دارای سیاه‌چاله‌های مرکزی زیاد بزرگ‌تری می باشند و وقتی که یک سیاه‌چاله کلان‌جرم به‌قدر کافی بزرگ بشود، افق اتفاقات آن‌قدر گسترش می‌یابد که ستارگان می‌توانند بدون ازهم‌گسیختگی از آن عبور کنند و همه انرژی آزادشده درون خود سیاه‌چاله اتفاق بیفتد. به گمان زیادً اگر از فاصله‌ی به اندازه‌ی کافی نزدیک ناظر این اتفاق بودیم، ستاره به‌سادگی محو و از هستی ناپدید می‌شد.

مطالعه در پایگاه داده آرکایو انتشار شده است.