مطالعه‌ی تازه تنها یک کنجکاوی علمی ساده نیست. بازدید طیف‌سنجی، نتایج جالبی را در ربط با یکی از اهداف جیمز وب یعنی شکل‌گیری کهکشان‌ها آشکار کرده است. بر پایه بازدید‌ها، زیاد تر نور کهکشان کشف‌شده از ستاره‌های آن سرچشمه می‌گیرد، نه از یک هسته فعال کهکشانی (AGN). هسته‌های فعال کهکشانی، هسته‌های فوق الاده از کهکشان‌ها می باشند که به واسطه‌ی سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم تغذیه‌کننده‌ی ماده تحکیم خواهد شد؛ به این علت به گمان زیاد، MoM-z14 میزبان برخی ستاره‌های کلان‌جرم و درخشان است؛ چیزی که تئوری‌ها در رابطه کیهان اولیه پیش‌بینی کرده بودند.

نسبت نیتروژن به کربن در کهکشان، زیاد تر از آن چیزی است که در خورشید مشاهده می‌بشود. ترکیب شیمیایی آن به خوشه‌های کروی باستانی همانند است که به کهکشان راه شیری متصل می باشند. این بدان معناست که ستاره‌های حاضر در این کهکشان و ستاره‌های آن خوشه‌های کروی، در محیط‌های شبیهی با فرآیندهای هسته‌زایی شبیه و آلودگی فلزی ناشی از نسل‌های قبلی ستار‌ها شکل گرفته‌اند.

به نظر می‌رسد این کهکشان‌های درخشان و باستانی دارای دو نوع ساختار می باشند: منبع نقطه‌ای و گسترده. رابطه‌ی بین شکل ظاهری آن‌ها و ترکیب شیمیایی‌شان، پیوند بالقوه‌ی فرد دیگر در مسیر تحول کهکشان‌ها است.

با کشف کهکشان‌های درخشان و باستانی زیاد تر توسط تلسکوپ جیمز وب، طبقه‌ای از اجرام کیهانی که انتشار کردن‌دهنده‌ی قوی نیتروژن می باشند آشکار شده است؛ از این بین می‌توان به گروه نقاط قرمز کوچک درخشان اشاره کرد. کهکشان MoM-z14 هم می‌تواند در بین اجرام غنی‌ از نیتروژنی باشد که جیمز وب تا بحال شناسایی کرده است. نویسندگان توضیح خواهند داد:

این کشف شواهد بیشتری برای دوگانگی اندازه-شیمی در انتقال به سرخ‌های بالای ۱۰ اراعه می‌دهد؛ جایی که منبع های گسترده تمایل به ضعف در نیتروژن دارند، در حالی که منبع های فشرده، نشر‌دهندگان قوی نیتروژن می باشند.

ما کهکشان MoM-z14 و نشردهندگان نیتروژن (N-emitters) را از منظر باستان‌شناسی کهکشانی تفسیر می‌کنیم، و الگوهای بسیاری عنصری آن‌ها را به کهن‌ترین ستاره‌هایی که در کهکشان راه شیری در انتقال ‌به‌سرخ z ≳ ۴ متولد شده‌اند و این چنین به خوشه‌های کروی مرتبط می‌دانیم. افزایش نیتروژن، درخشندگی، طیف‌های یونیزه‌کننده‌ی سخت، چگالی ستاره‌ای، شکل ظاهری، وابستگی به انتقال به سرخ و نسبت سیاه‌چاله‌های این منبع های امکان پذیر همه انها با محیط‌هایی همانند به خوشه‌های کروی مرتبط باشند؛ جایی که برخوردهای افسارگسیخته می‌توانند اجرام شگفت انگیز‌ای همچون ستاره‌های کلان‌جرم را تشکیل کنند.

اگر تلسکوپ فضایی آتی رومن از تهدیدهای مکرر برای لغو پروژه جان سالم به‌در ببرد، باید بتواند صدها کهکشان از این نوع را آشکار کند. داشتن مجموعه داده‌ای بزرگ‌تر همیشه مورد قیمت است و می‌تواند به تثبیت برخی از این یافته‌ها پشتیبانی کند و احتمالا هم رازهای تازه‌ای را آشکار سازد. در هر صورت، این کشفیات قدم‌هایی رو به جلو می باشند؛ اما اکنون، این تلسکوپ فضایی جیمز وب است که سزاوار درخشش و دقت برای این کشف بزرگ است.

مطالعه در پایگاه داده آرکایو انتشار شده است.