به‌گزارش لایوساینس، در پژوهشی تازه که ۲۱ ژوئیه در نشریه‌ی اخترفیزیک انتشار شد، ستاره‌شناسان نظر کردند که این ادغام نامتقارن ناشی از یک جرم سوم نهان بوده است؛ جرمی که سختی گرانشی ملزوم را فراهم کرد تا دو سیاه‌چاله‌ی نامتناسب، با وجود اختلاف جرمی قابل دقت، به یکدیگر برخورد کنند و در نهایت به یک تکینگی واحد تبدیل شوند.

تیم پژوهشی با منفعت گیری از همانند‌سازی‌ها پیش‌بینی کرد که این برهم‌کنش چطور بر امواج گرانشیِ تولیدشده در تاثییر ادغام تأثیر می‌گذارد و یک سیگنال بی همتا همانند «تاثییر انگشت» را شناسایی کردند که با جرم نهان مرتبط می بود. سپس آن‌ها داده‌های اولیه لایگو از کشف نخستین را مجدد تحلیل کردند و دریافتند که این سیگنالِ تاثییر انگشت واقعاً وجود داشته است.

ون-بیائو هان، اخترشناس در آکادمی علوم چین و یکی از نویسندگان پژوهش، در بیانیه‌ای او گفت: «این نخستین کشف بین‌المللی از شواهد روشن برای وجود یک جرم فشرده‌ی سوم در یک اتفاقات ادغام سیاه‌چاله‌ی دوتایی است. این یافته مشخص می کند که سیاه‌چاله‌های دوتایی در GW190814 امکان پذیر در انزوا شکل نگرفته باشند، بلکه بخشی از یک سامانه‌ی گرانشی پیچیده‌تر بوده‌اند.»

بر پایه همانند‌سازی‌ها، تیم پژوهشی بر این باور است که محتمل‌ترین هویت جرم فشرده‌ی نهان، یک سیاه‌چاله‌ی کلان‌جرم است. آن‌ها تا این مدت از ابعاد دقیق این غول خبری ندارند، اما حد پایین برای سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم نزدیک به ۱۰۰ هزار برابر جرم خورشید است؛ به این علت دست‌کم باید این چنین جرمی داشته باشد. درنتیجه، این جرم زیاد بزرگ‌تر از دو جرم دیگر است که در اغاز در این منظومه شناسایی شدند.

به گمان زیادً جفت کوچک‌ترِ سیاه‌چاله‌های در حال ادغام، بخشی از یک منظومه‌ی دوتایی بوده‌اند که هم‌زمان به‌دور سیاه‌چاله‌ی کلان‌‌جرم می‌چرخیدند؛ درست همانند حرکت زمین و ماه که در حالی‌که به دور یکدیگر می‌چرخند، در سفری جمعی به‌دور خورشید نیز می‌گردند. این نخستین بار است که این چنین آرایشی در یک منظومه‌ی سیاه‌چاله‌ای دیده می‌بشود. سیاه‌چاله‌ی تازه‌متولدشده از این ادغام، به گمان زیادً میلیاردها سال به رقص مداری حوالی شریک ابرپرجرم خود ادامه خواهد داد تا سرانجام در دل آن بلعیده بشود.

یافته‌های تازه نه‌تنها «بینش‌های مهمی درمورد‌ی مسیرهای شکل‌گیری سیاه‌چاله‌های دوتایی» اراعه خواهند داد، بلکه راهی نو برای شناسایی دیگر غول‌های نهان که امکان پذیر در بعد‌عرصه‌ی ادغام‌های نامتوازن سیاه‌چاله‌ای کمین کرده باشند، فراهم می‌کنند.

از وقتی که لایگو در سال ۲۰۱۵ نخستین امواج گرانشی تاریخ را آشکار کرد، این رصدخانه بیشتر از ۱۰۰ اتفاقات دیگرِ امواج گرانشی را ثبت کرده است که بیشترشان ناشی از ادغام سیاه‌چاله‌ها بوده‌اند. هر کشف تازه داده‌های بیشتری در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد تا رازهای جدیدی از عظیم‌ترین اجرام کیهان که مطالعه‌شان به‌شدت دشوار است، برملا کنند.