سال قبل، کاوشگر قمری چانگ‌ای ۶ چین، که اولین فضاپیما برای آوردن نمونه از سمت نهان ماه می بود، به کشف جالبی دست یافت.

دانشمندانی که مثالهای آورده‌شده از ماه را بازدید کردند (مثالها ژوئن سال قبل به زمین رسیدند)، فهمید شدند که در بین آنها تکه‌هایی از کندریت کربن‌دار وجود دارد. این قطعات وقتی متعلق به یک شهاب‌سنگ حاوی آب بودند؛ نوعی سنگ فضایی که هنگامی داخل جو زمین خواهد شد، طبق معمولً از بین می‌روال و به سطح سیاره نمی‌رسند.

این اولین باری است که ما کندریت کربن‌دار را روی ماه اشکار می‌کنیم. این نوشته مشخص می کند که سیارک‌هایی که مواد فرار و آب زیاد دارند (که نزدیک به ۲۰ درصد جرمشان از مواد معدنی مرطوب راه اندازی شده) می‌توانند بدون آنکه کاملاً نابود شوند، تا سطح ماه هم برسند.

این سنگ‌ها به علت ساختار متخلخل و شکننده، طبق معمولً در برخورد با سطح سیارات یا در ورود به جو، خرد یا بخار خواهد شد. به حرف های‌ی آکادمی علوم چین، کمتر از یک درصد از شهاب‌سنگ‌هایی که روی زمین اشکار خواهد شد از نوع کندریت کربن‌دار می باشند. حتی برخورد آنها با ماه هم طبق معمولً علتذوب یا تبخیرشان می‌بشود؛ به همین علت، اشکار شدن این چنین تکه‌ای زیاد شوق‌انگیز است.

پژوهشگران در مقاله‌‌ای که برای توصیف کشف خود نوشتند، توضیح خواهند داد: «از آنجا که کندریت‌های کربن‌دار روی زمین زیاد نادرند، روش تازه ما برای شناسایی مواد خارجی در مثالهای ماه و دیگر اجرام آسمانی می‌تواند ابزار مهمی برای بازدید مجدد ترکیب شهاب‌سنگ‌ها در منظومه‌ی شمسی باشد.»