کد خبر: ۲۷۸۴۰۶

تاریخ انتشار کردن: یکشنبه ۲۱ بهمن ۱۴۰۳ – ۰۹:۳۱

به نقل از بهداشت نیوز، اما عکس مرموزی که توسط مدارگرد نقشه‌بردار سراسر مریخ (MGS) به ثبت رسیده، اخیراً در دنیای مجازی دقت تعداد بسیاری از افراد را به خود جلب کرده است. در این عکس، ساختاری تقریباً مربعی شکل روی سطح مریخ دیده می‌بشود که کنجکاوی کاربران اینترنت را برانگیخته است.

در ابتدا، عکس جنجالی چندان هم مورد دقت قرار نگرفته می بود؛ اما وقتی که جو روگان، پادکستر مشهور در برنامه‌اش به آن پرداخت، با سرعتی معادل پرتاب موشک فالکون در بین مردم دست‌به‌دست شد. مقداری سپس، ایلان ماسک نیز با اشتیاق همیشگی‌اش داخل ماجرا شد و نظر داد که برای بازدید دقیق‌تر، مأموریت سرنشین‌دار به مریخ انجام بشود. با این وجود، می‌دانیم که دنیا تا این مدت برای کوچ دائمی به سیاره‌ی سرخ آماده نیست.

عکس العمل ایلان ماسک به نسخه دستکاری‌شده عکس.

عکس خام عارضه مربعی‌شکل کمتر دیدنی است.

عکس شگفت ابتدا در قسمت «بیگانگان» وب‌سایت ردیت مورد او گفت و گو قرار گرفت. سپس، هنگامی روگان و ایلان ماسک، غول اسپیس ایکس نیز در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر اسبق) درمورد‌ی آن سخن بگویید کردند، توجهات بیشتری به این عکس نامعمول جلب شد. ماسک در ایکس نوشت: «باید فضانوردان را به مریخ بفرستیم تا بازدید کنند.»

مربع مرموز مریخی چیست؟

اما حقیقت سازه‌ی مربعی جنجالی مریخی چیست؟ بر پایه توضیحاتی که در یادداشت‌های کاربران در وب‌سایت ماسک اراعه شده، این عکس با نسخه‌ی مهم‌اش تفاوت‌هایی دارد و مقداری دستکاری شده است. بااین‌حال، تصویری واقعی نیز وجود دارد که واقعاً توسط مدارگرد ام‌جی‌اس به ثبت رسیده است. چیزی که در عکس مشاهده می‌بشود، ساختاری مربع‌همانند است که اگر خطوطی فرضی را نیز در ذهن خود به آن اضافه کنید، آشکار‌تر به نظر می‌رسد.

بر پایه داده‌های دانشگاه ایالتی آریزونا، عکس فوق منطقه‌ای به وسعت نزدیک به سه کیلومتر را پوشش می‌دهد. برخی معتقد می باشند که طبیعت نمی‌تواند این چنین ساختاری را تشکیل کند و احتمالا شکل مربعی، بقایایی از سکونتگاهی مدفون، متعلق به تمدنی باستانی در مریخ باشد.

برخی اعتقاد دارند این مربع باقی مانده تمدنی باستانی در مریخ است

یقیناً که فرضیه‌ی تمدن باستانی در مریخ زیاد شوق‌انگیز است، اما آنچه که می‌بینیم، به گمان زیادً فقط سنگ‌هایی با اشکال نامعمول می باشند. طبیعت به‌طوری شگفت‌انگیز، از توانایی خلق ساختارهایی برخوردار است که احتمالا حتی در نگاه اول مصنوعی به نظر برسند. مثالهایی از این اتفاق را می‌توان در ستون‌های شش‌ضلعی «گذرگاه ساحلی جاینت» در ساحل شمال شرقی ایرلند شمالی و یا الگوی شش‌ضلعی قطبی در زحل نیز مشاهده کرد.

فرایندهای زمین‌شناسی و شرایط جوی، طبق معمولً اشکالی را خلق می‌کنند که حتی بدون نیاز به فرضیه‌های فرازمینی، برای ما آشنا به نظر می‌رسند. این چنین، مشاهده‌ی ساختار مربعی شکل امکان پذیر فقطً نتیجه‌ی خطای شناختی ما باشد.

پاریدولیا، در حقیقت همان سازوکاری است که علتمی‌بشود امروزه هم ذهن ما اشکال آشنا را در تصاویر بی‌معنی ببیند. اشکالی همانند مربع‌های روی مریخ، کانال‌هایی که احتمالا هیچ‌زمان وجود نداشته‌اند، هرم‌هایی خیالی، پیکرهایی بین درختان و یا حتی صخره‌هایی که همانند انسان به نظر می‌رسند.

کارل سیگن در کتاب «دنیای تسخیرشده توسط شیاطین: علم همچون شمعی در تاریکی» توضیح می‌دهد که توانایی تشخیص تهدیدها، برای بقای انسان امری حیاتی بوده است. او می‌نویسد: «انسان‌های اولیه‌ای که با دیدن نشانه‌های حرکت در بین بوته‌ها فکر می‌کردند شیر در آن مکان کمین کرده و فرار می‌کردند، بقا می‌یافتند. اما آن‌هایی که این الگو را نمی‌دیدند، شکار می‌شدند. حتی اگر بعد از فرار فهمید می‌شدند آنچه که دیده بودند فقط تخته‌سنگ بوده است، هم چنان زنده می‌ماندند و ژن‌های خود را به نسل‌های بعدی منتقل می‌کردند.»

گرایش ما به تشخیص الگوهای آشنا، مهارتی اساسی برای بقا است

سیگن توضیح می‌دهد که گرایش ما به تشخیص الگوها، چه واقعی و چه خیالی، مهارتی اساسی برای بقا بوده است. اما این توانایی این چنین می‌تواند علتبشود که در بین سایه‌ها یا اشکال اتفاقی، تصاویری را ببینیم که در حقیقت وجود ندارند. در این مورد خاص، برخی افراد در بین صخره‌ها و سایه‌های مریخ، ساختار مربعی شکلی را مشاهده کرده‌اند. این عکس جنجالی از مریخ در سال ۲۰۰۱ به ثبت رسیده است.

دانشمندان همیشه برای یافتن نشانه‌هایی از حیات در دیگر سیاره‌ها مشتاق می باشند، اما برای اثبات آن، در ابتدا باید همه توضیحات طبیعی و مقدور را بازدید و رد کنند. در قبل نیز مواردی وجود داشت که علتشد برخی فکر کنند به شواهدی از حیات در مریخ دست یافته‌اند. در قرن نوزدهم، نقشه‌هایی که جیووانی شیاپارلی، اخترشناس ایتالیایی، ترسیم کرده می بود، جهت شد برخی گمان کنند که مریخ دارای شبکه‌ای از کانال‌های مصنوعی است.

در سال ۱۸۹۴، پروسیوال لاول، اخترشناس آمریکایی، ادعا کرد که کانال‌های مصنوعی در مریخ، شواهدی از وجود تمدنی بیگانه می باشند و به ایده‌ی شیاپارلی دامن زد. او در سال ۱۹۰۷، بخشی از ثروت خود را صرف عکس‌برداری از کانال‌ها کرد و بر این باور می بود که تصاویر ثابت می‌کنند مریخ محل سکونت طوری هوشمند است.

به‌گزارش نیویورک‌تایمز، لاول در آن زمان حرف های می بود: «بعد از اغاز ذوب‌شدن یخ‌های قطب جنوب مریخ، کانال‌ها کم‌کم نمایان شدند. این نتیجه‌گیری مستقیم مشخص می کند که مریخ اکنون محل سکونت موجوداتی هوشمند و سازنده است.»

لاول این چنین اظهار داشت: «نظریه‌ی حیات در مریخ، فرضیه‌ای از‌پیش‌ساخته نبوده است، بلکه نتیجه‌ی شواهد است و مشاهدات بعدی من نیز آن را کاملاً قبول کرده‌اند. هیچ فرضیه‌ی فرد دیگر با این شواهد همخوانی ندارد.»

بااین‌حال، تعداد بسیاری از دانشمندان به ادعاهای نقل‌شده شک داشتند و در نهایت، تصاویر ثبت‌شده توسط لاول به رد نظریه‌ی او انجامید. به این علت، اگرچه داستان‌های مربوط به تمدن‌های مریخی و سازه‌های مربعی دلنشین به نظر می‌رسند، همان گونه که در رابطه کانال‌های مریخی نیز می‌دانیم، گمان وجود توضیح طبیعی برای این چنین اتفاق‌هایی با اختلاف بالا، زیاد تر است. این چنین، نباید نقش پاریدولیا را در این ماجرا نادیده بگیریم.

اما سوال مهم هم چنان باقی است: آیا ما در این کیهان تنها هستیم؟ تا بحال، هیچ مدرک قطعی به دست نیامده که نشان دهد موجودات زنده (همانند ساکنان سازه‌های مربعی) روی مریخ وجود دارند. با‌این‌حال، جست‌وجو هم چنان ادامه دارد. دانشمندان معتقد می باشند که تنها راه دستیابی به جواب قطعی، پژوهش‌های دقیق و علمی است. و احتمالا، روزی فضانوردان شجاع قدم به سیاره‌ی سرخ بگذارند و یک‌بار برای همیشه، جواب این معما را بیابند.

هنگامی ذهن بازی درمی‌آورد

احتمالا برای شما هم سوال باشد که چرا مشاهده‌ی تصاویر آشنا روی اشیای اتفاقی ما را شگفت‌زده می‌کنند؟ چرا مغز ما روی سطح مریخ مربع‌ها را تشخیص می‌دهد، روی ماه و ابرها چهره‌ها را می‌بیند، یا حتی سایه‌های عادی را همانند به الویس پریسلی فکر می‌کند؟

اتفاق‌ای که جهت می‌بشود افراد تصاویر آشنا را در اشکال اتفاقی مشاهده کنند، به‌گفتن «پاریدولیا» یا همانند پنداری شناخته می‌بشود. این ویژگی که بخشی از روال تکاملی انسان است، به ما پشتیبانی می‌کند تا خطرات احتمالی را سریع تر تشخیص دهیم. برای مثال، توانایی تشخیص سریع شکل مار در بین علف‌ها می‌توانست جان انسان‌های نخستین را نجات دهد.

منبع: