پژوهشگران بیشتر از ۱۰۰ جفت از رخدادهای «زمین‌لرزه‌های همسان» را شناسایی کردند و داده‌های به‌دست‌آمده از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۴ را با منفعت گیری از دو شبکه‌ی لرزه‌نگاری قرارگرفته در فاصله‌ی بیشتر از ۱۲٬۸۰۰ کیلومتری از جزایر، بازدید کردند. یکی از این شبکه‌ها در نزدیکی فربنکس، آلاسکا و فرد دیگر در یلونایف، کانادا مستقر می بود.

مقصد مهم دانشمندان در مطالعه، بازدید افت شدت چرخش هسته‌ی درونی می بود. اما یک دفعه، در داده‌های ثبت‌شده در شبکه‌ی لرزه‌نگاری یلونایف با اتفاق‌ای غیرمنتظره روبه رو شدند. دکتر ویدال توضیح می‌دهد: «به زبان ساده، نوسانات امواج لرزه‌ای متفاوت می بود» و به‌طور اتفاقی، در برخی از این زمین‌لرزه‌ها، هسته‌ی درونی در همان حالت چرخشی قبل خود قرار داشت.

انتظار می‌رفت که ارتعاشات لرزه‌ای شبیه، در زمان عبور از قسمت‌های یکسان زمین، سیگنال‌های شبیهی در هر دو ایستگاه فربنکس و یلونایف ثبت کنند. اما در حالی که داده‌های فربنکس مطابق انتظار می بود، در یلونایف تفاوت‌هایی مشاهده شد.

از آنجایی که یلونایف اندکی به جزایر ساندویچ جنوبی نزدیک‌تر از فربنکس است، امواج لرزه‌ای که به آن رسیدند، در قیاس با فربنکس به عمق کمتری از هسته‌ی درونی نفوذ کرده بودند. این کار مشخص می کند که تغییری در نزدیکی مرز بیرونی هسته‌ی درونی زمین رخ داده است.

به حرف های‌ی دکتر ویدال، جریان‌های آشفته در هسته‌ی بیرونی یا نیروی گرانشی قسمت‌های متراکم‌تر گوشته امکان پذیر علتتحول شکل در مرز هسته‌ی درونی شده باشد و این تحول شکل، می‌تواند علت تحول در سیگنال‌های لرزه‌ای نیز باشد. او توضیح می‌دهد: «انتظار داریم که این ناحیه نرم باشد، چون به نقطه‌ی ذوب زیاد نزدیک است. بعد تحول شکل آن چندان شگفت نیست.»

اما یافته‌های تازه به گمان زیادً آخر ماجرا نخواهد می بود. هروویه تکالچیک، استاد ژئوفیزیک در دانشگاه ملی استرالیا، گفتن می‌کند: «تفسیر اراعه‌شده منطقی است. هرچند این تنها توضیح محتمل نیست، همان گونه که نویسندگان مقاله نیز اشاره کرده‌اند.»

در سال‌های تازه، ژئوفیزیکدانان درمورد‌ی این که آیا تحول در سیگنال‌های لرزه‌ای ناشی از تحول در شدت چرخش هسته‌ی درونی است یا تحول در شکل آن، اختلاف‌نظر داشته‌اند. دکتر تکالچیک می‌گوید: «درواقع، مطالعه این قضیه را با ترکیب هر دو عامل حل می‌کند.»

اما برخی دانشمندان، همانند لیانشینگ ون، استاد ژئوفیزیک در دانشگاه استونی بروک نیویورک که در سال ۲۰۰۶ تغییرات احتمالی در مرز هسته‌ی درونی زمین را گزارش کرده می بود، تا این مدت قانع نشده‌اند که هسته‌ی درونی با سرعتی متفاوت از دیگر قسمت‌های زمین می‌چرخد.

دکتر ون معتقد است که داده‌های یلونایف با این فرضیه همخوانی ندارند. او اظهار می‌کند: «به‌طور معمول، این چنین ناسازگاری‌هایی باید تبدیل کنار گذاشتن تفاسیر اولیه شوند.» او می‌افزاید که تحول شکل در مرز هسته‌ی درونی، بدون نیاز به تحول در شدت چرخش، به‌تنهایی می‌تواند داده‌های لرزه‌ای را توضیح دهد.

حتی دکتر ویدال نیز کاملاً یقین نیست که نتیجه‌گیری مطالعه درست باشد. او می‌گوید: «ما تقریباً مطمئنیم که درست می‌گوییم، اما مقاله بی‌نقص نیست، چه مقدار مطمئنیم؟ نزدیک به ۹۰ درصد.»

دکتر تکالچیک معتقد است که برای حل قضیه به داده‌های بیشتری نیاز است و «این کار را می‌توان با گسترش‌ی زیرساخت‌های لرزه‌نگاری در مناطق دورافتاده‌ی زمین، از جمله بستر اقیانوس، محقق کرد.»

شیاودونگ سونگ، استاد دانشگاه پکن در چین که در دهه‌ی ۱۹۹۰ یکی از نخستین افرادی می بود که نظر داد هسته‌ی درونی با سرعتی متفاوت از سطح زمین می‌چرخد، با این دیدگاه موافق است. دکتر سونگ می‌گوید: «این مطالعه‌ی تازه باید انگیزه‌ای برای دور جدیدی از پژوهش‌ها درمورد‌ی رفتارهای شگفت در قلب زمین باشد.»

یافته‌های مطالعه در نشریه‌ی نیچر ژئوساینس انتشار شده است.