گروهی از پژوهشگران در مطالعه‌ای تازه برای تسلط بر محدودیت‌ها، ساختار استخوانی گوش داخلی گروه‌های گوناگون نئاندرتال را بازدید کردند. آن‌ها مثالهای پیشانئاندرتال از سیما د لوس اوئسوس را با نئاندرتال‌های اولیه کراپینا و نئاندرتال‌های کلاسیک قیاس کردند تا اشکار بشود که تنوع ظاهری گونه در طول زمان چطور تحول کرده است.

نتایج نشان داد که نئاندرتال‌های کراپینا از نظر ظاهری، متنوع‌تر از مثالهای سیما د لوس اوئسوس بودند. این بدان معناست که بین ۴۳۰ تا ۱۲۰ هزار سال پیش، تنوع ژنتیکی گونه افزایش یافته می بود. از این‌رو، پژوهشگران وقوع بحرانی شدید در مرحله های اولیه‌ی تاریخ نئاندرتال‌ها را دور از انتظار می‌دانند.

با این وجود، بازدید نئاندرتال‌های کلاسیک نشان داد که این گروه، در قیاس با نئاندرتال‌های اولیه، افت چشمگیری در تنوع ظاهری داشتند. این یافته مشخص می کند که بحران جمعیتی نئاندرتال‌ها بعد از دوره‌ی کراپینا رخ داده است. بااین‌حال، تا این مدت اشکار نیست که افت جمعیت دقیقاً در چه وقتی و تحت چه شرایطی اتفاق افتاد. برخی پژوهش‌ها این بحران را به نزدیک به ۱۱۰ هزار سال پیش نسبت خواهند داد، اما شواهد قطعی دراین‌باره وجود ندارد.

مرسیدیس کنده والورده، یکی از پژوهشگران مطالعه‌ی تازه، می‌گوید: «بازدید فسیل‌هایی از نقاط گوناگون و دوره‌های وقتی متفاوت، به ما امکان داد تا تصویری جامع از روال تکامل نئاندرتال‌ها به دست آوریم. افت تنوعی که بین مثالهای کراپینا و نئاندرتال‌های کلاسیک مشاهده می‌بشود، زیاد آشکار است و شواهد محکمی از وقوع بحرانی جمعیتی را اراعه می‌دهد.»

الساندرو اورچولی، نویسنده‌ی مهم پژوهش، دراین‌باره توضیح می‌دهد: «ما انتظار نداشتیم که پیشانئاندرتال‌های سیما د لوس اوئسوس این چنین سطحی از تنوع ظاهری را نشان دهند، آن هم در حد نئاندرتال‌های اولیه در کراپینا.»

اورچولی در ادامه می‌افزاید: «یافته‌های تازه فرضیه‌ی رایج مبنی بر وقوع بحران جمعیتی در اغاز تکامل نئاندرتال‌ها را به چالش می‌کشد.»

یافته‌های مطالعه در نشریه‌ی نیچر کامیونیکیشنز انتشار شده است.